Bonaire Geschiedenis - CasaCama - Bonaire accommodaties

Geschiedenis van Bonaire

De geschiedenis van Bonaire is boeiend en turbulent. Het eiland is miljoenen jaren geleden uit de oceaan verrezen en bewoond door verschillende volkeren die een stempel op de geschiedenis van het eiland gedrukt hebben. Velen denken dat het woord Bonaire afgeleid is van het Franse woord ‘bon air’ (zuivere lucht), echter het eiland is waarschijnlijk door de Spaanse ontdekkingsreiziger Alonso de Ojeda vernoemd naar het indiaanse woord voor laagland namelijk ‘bojnaj’. Indianen beweren dat de woorden ‘boy nayil’ ten grondslag liggen aan de huidige naam Bonaire.

De geschreven geschiedenis van Bonaire lijkt te beginnen in het jaar 1499. Van de jaren daarvoor is weinig bekend. Wat we wel weten is dat Bonaire voor de ontdekking door de Spanjaarden bewoond werd door Caiquetio-indianen. Deze indianen kwamen van oorsprong uit het Zuid-Amerikaanse continent en leefden van visvangst en van wat ze aan plantaardig voedsel vonden. Overblijfselen van deze groep indianen vind je in de grotten van Onima en Speldonk. De Bonairianen zelf beschouwen 1449 als het beginjaar van hun geschiedenis. In dat jaar verschijnt Bonaire voor het eerst op de Mapa Mundi, de vermaarde wereldkaart van Juan de la Cosa. De Spanjaarden keren het eiland in 1515 de rug toe om elf jaar later weer terug te keren met een veestapel.

Historische Kaart Map Plattegrond Bonaire

In 1634 wordt Bonaire door de West-Indische Compagnie (WIC) veroverd onder leiding van zeevaarder Johan van Walbeeck. Vanaf dat moment wordt de winning van zout en verfhout, de veeteelt en de maiscultuur verder ontwikkeld. De WIC maakt van Bonaire een plantage-eiland en steeds meer slaven uit West-Afrika gaan op het eiland aan het werk om zout uit de zoutpannen bij het huidige Pekelmeer te winnen. Uit deze tijd stammen de bekende slavenhutjes van Bonaire bij de zoutpannen, nauwelijks hoger dan 2 meter. Deze hutjes zijn nog steeds te zien op Bonaire. In het begin van de 19e eeuw wordt Bonaire voor een korte periode door de Engelsen bezet, maar in 1816 wordt het eiland weer aan de Hollanders teruggegeven. Toen de eilanden in definitief aan Nederland werden toegewezen, bouwde de Nederlandse overheid Fort Oranje in Kralendijk om het eiland te beschermen. De kenmerkende vuurtoren in het fort is gebouwd in 1868. Zout was inmiddels de grootste bron van inkomsten voor het eiland. De productie was zo groot geworden dat er vier obelisken gebouwd werden om de schepen naar de zoutpannen te leiden.

Slavehuts Slavenhuisjes Bonaire

De afschaffing van de slavernij in 1863 zorgt ervoor dat de zoutindustrie en de plantages niet langer rendabel zijn. De economische situatie is slecht en pas na de opkomst van de olie-industrie in het begin van de 20e eeuw op Aruba en Curacao gaat het wat beter. In de twintigste eeuw werd tenslotte de haven vernieuwd en werd een vliegveld, Flamingo Airport, aangelegd. In 1936 kregen mannen stemrecht. Ook de Tweede Wereldoorlog geeft de economie op Bonaire een impuls. Gedurende de Tweede Wereldoorlog diende Bonaire als concentratiekamp voor gevangen Duitsers en Nederlandse nazi’s. Sinds 1954 hebben de Nederlandse Antillen het recht op eigen bestuur dat is vastgelegd in het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden. Dit levert de Nederlandse Antillen een grote mate van zelfstandigheid op.

Bonaire maakte tot 10-10-10 als eilandgebied deel uit van de Nederlandse Antillen, welke samen met Nederland en Aruba tot het Koninkrijk der Nederlanden behoort. Op 10 oktober 2010 is Bonaire een bijzondere gemeente geworden, wat wil zeggen dat de Gemeentewet als basis zal dienen voor het bestuur, maar met enkele uitzonderingen op het gebied van bijvoorbeeld sociale zekerheid. De inwoners hebben ook stemrecht voor de Tweede en Eerste Kamer. Bonaire maakt nu deel uit van de BES-eilanden (Bonaire – Saba – St. Eustatius).

Geschiedenis Bonaire